Hier wist ik weer waarom ik kampeer

Waarom kamperen? Ik heb het me weleens afgevraagd. Als we bijvoorbeeld met ons tentje op een overvolle camping stonden waar we aan alle kanten omsingeld werden door andere tentjes en de mensen om me heen mijn uitzicht waren. Op dat soort momenten dacht ik: wat een raar soort zijn wij mensen toch, dat we in de zomer met z’n allen het leven van de stad nabootsen, maar dan op een plek buiten. Dat we heel ons hebben en houwen meeslepen in de auto, honderden kilometers rijden om het daar allemaal weer uit te pakken om naast elkaar voor een tentje te gaan zitten.  

Even dacht ik dat ik mezelf ook zo gek had laten krijgen, zonder na te denken over het waarom. Maar dit jaar wist ik weer waarom. Plaatsen zo groot dat je niet weet waar je de tent moet neerzetten, midden in de natuur en alleen de maan en sterren als lichtjes boven je hoofd: Camping La Semnadisse in de Limousin had it all. Of eigenlijk, deze camping had zo weinig mogelijk.  

La Semnadisse

Ik had deze Franse camping gevonden op Campspace, een website waar je kampeerplekken kunt vinden bij mensen in de tuin, in een weiland of op een boerderij. La Semnadisse is zo’n boerderij en niet zo maar een. Het ligt in een prachtig landschap en tenzij je tot aan het randje van de camping loopt, zie je nauwelijks dat het omheind is. De plek gaat op in de heuvels. Bovendien heeft het niet meer dan 30 plaatsen.

Toch heeft het alles wat een kampeerder nodig heeft. Het washok op de heuvel is basic, maar heeft wel een vriezer voor je koelelementen. Je kunt er de was doen en ophangen en je toiletspullen laten staan, want er zijn niet te veel mensen. En wat ik zelf erg leuk vond: er was een buitendouche, dus geen gekloot in warme kleine hokjes. Voor de kinderen zijn er schommels aan bomen, speelgoed en fietsjes en af en toe een pizza-avond. Het was simpel, maar tegelijk niet ongemakkelijk. Het was alles wat ik altijd wilde van een camping. 

De grootste verrassing voor ons was dat de kinderen er net zo over dachten. We hadden de tent nog niet opgezet of ze hadden al vriendinnen. Omdat het zo kleinschalig was, mochten ze de hort op zonder toezicht. Ze renden door de heuvels, deden verstoppertje en kwamen steeds weer terug met een ander ding op wielen. Favoriet was de trekkar: hier gingen de poppen, de etui en de vakantieboeken in. Zo gingen ze de hele camping over, urenlang. 

Als we het aan de kinderen hadden gevraagd waren we nooit van de camping afgegaan, maar ik wil altijd wel graag iets van de omgeving zien. De Limousin is ook niet zomaar een omgeving. Het wordt het groene hart van Frankrijk genoemd. Het is het minst bewoonde gebied van het land en de koeien van de Limousin lijken de gelukkigste koeien ter wereld. Dit proef je aan de kaas en chocola uit de streek, althans, dit is wat ik graag geloof. 

Maar als je geen zin hebt om je te verplaatsen, is het ook prima vertoeven op de camping. Je kunt vanaf de camping mooie wandelingen maken. Er is dan misschien geen zwembad maar er is een meertje aan de voet van de heuvel. In de avond maakten we regelmatig een kampvuur, waar we gelijkgezinden ontmoetten terwijl de kinderen marshmallows roosterden.

Kamperen als vroeger

Kamperen zoals vroeger, zo beschrijven de eigenaren deze camping en slaan daarmee de spijker op de kop. Dit is waarom ik zo van kamperen houd! Het ontwortelen van de dagelijkse sleur, van de patronen van thuis en prikkels van de stad, daar ontspan ik van. Hierdoor sta ik even buiten de waan van de dag en lift ik mee met het ritme van mijn omgeving.  

Na negen dagen vertrokken we naar een volgende camping, een vijfsterrencamping aan de kust. We hadden dit geboekt omdat we dachten dat we de kinderen hier een plezier mee deden. Er waren glijbanen, een strand, een kermis en animatie. Het contrast kon niet groter zijn. De rust die ik had gevonden op La Semnadisse werd binnen een paar uur overspoeld door prikkels. Wat doen we hier eigenlijk, vroeg ik mezelf weer af toen we de camping op reden. 

Eerder was ik juist op zoek gegaan naar dit soort campings. De kinderen vonden het leuk en dat maakte mij als moeder gelukkig. En na een paar dagen van prikkelverwerking kon ook ik het wel weer waarderen, vooral de Atlantische Oceaan met haar geweldige golven. Maar toen ik ze bij thuiskomst vroeg wat ze nu leuker vonden, was het toch de eerste camping, omdat ze hier meer vrienden en vrijheid hadden. Dit heb ik goed in mijn oren geknoopt.

We betaalden voor deze camping 260 euro voor 8 nachten. Dit was een boeking via Campspace.